جغدها آمده اند ما را ببرند

سایمون قهرمان کنجکاو این داستان است که به بازی‌های کامپیوتری و رمان‌های تخیلی عشق می‌ورزد. با این حال، در مدرسه با هم‌کلاسی‌هایش رابطه‌ی خوبی ندارد، تا جایی که آن‌ها به او زور می‌گویند و مجبورش می‌کنند کارهایی را انجام دهد که هرگز دوست ندارد. در خانه هم پدر به خاطر افکار و خیال‌پردازی‌های خاص سایمون، او را مسخره کرده و به این پسرک بازیگوش می‌خندد. خب، مثل اینکه وضع خانه و مدرسه اصلاً دلچسب نیست!

این نوجوان دوازه‌ساله همواره خود را با داستان‌های تخیلی درمورد موجودات فضایی یا همان «خاکستری»‌ها سرگرم می‌کند و گاه آن‌قدر در خیالاتش غرق می‌شود که وحشت سراپایش را فرا می‌گیرد؛ به حدی که از شنیدن صدای جغدها در شب، از ترس به خودش می‌لرزد. این خیالات ترسناک ادامه پیدا می‌کند تا وقتی که سایمون می‌بیند، این اتفاقات هولناک از دنیای خیالی فراتر رفته‌اند و دارند زندگی واقعی او را هم درگیر خود می‌کنند.

رونالد ال. اسمیت (Ronald L. Smith) در کتاب جغدها آمده‌اند ما را ببرند (The owls have come to take us away)، داستانی مهیج و ترسناک آفریده که نوجوانان مشتاق رمان‌های علمی و تخیلی را مسحور خود می‌کند. قهرمان داستان مانند بسیاری از کودکان و نوجوانان به نجوم و موجودات فضایی علاقه‌مند است و فانتزی‌های جذابی را درمورد آدم‌فضایی‌ها در ذهن خود می‌سازد. البته این بچه‌ی بازیگوش یک تفاوت اساسی با سایر کودکان و نوجوانان دارد: اینکه قرار است واقعاً با موجودات فضایی روبه‌رو شود.